تیتر + خبر
بعد از اینکه ما سوژه را انتخاب کردیم. تصمیم میگیریم که در مورد این سوژه چه میخواهیم بگوییم. شاید فقط میخواهیم به عنوان یک خبر مطرحش کنیم، به طور مثال یارانهها دو برابر شده و این مهم است که بقیه بدانند یا برای من یک اتفاق خنده دار افتاده و دوست دارم بقیه هم مطلع شوند. یا نقدی و تحلیلی نسبت به آن داریم که دوست داریم بیانش کنیم یا اصلا میخواهیم نظر مردم را راجع به آن بدانیم، یا نیتمان آموزش یک سری مهارت است و خیلی موارد دیگر که باید بنشینیم فکر کنیم و با توجه به هدفمان از نوشتن و نوع خواننده مطلبمان، آنها را مشخص کنیم.
خب حالا من یک سوژه دارم، میدانم که چه چیزی هم قرار است بگویم. میماند یک فرم مناسب برای بیان آن. فرمهای خیلی زیادی برای گفتن یک حرف وجود دارد، بعضیها در روزنامهنگاری مرسوماند، مثل یادداشت، گزارش، مصاحبه، مقاله، طنز و... بعضیها هم غیر مرسوم است، مثل آن چیزی که در خیلی وبلاگها میبینیم.
بعدتر در مورد چند فرم به درد بخور و رایج در نوشتن با هم صحبت میکنیم. اما موضوع صحبت امشب، پله اول این فرمهاست. چیزی که در هر مطلبی وجود دارد و بی شک مهمترین قسمت یک مطلب به شمار میرود. بخشی که به آن تیتر میگوییم.
در مورد اهمیت تیتر هر چه بگویم کم است، هر کسی به نحوی برای تیتر ابراز چاکری میکند، یکی میگوید «تو قله روزنامهنگاری هستی»، دیگری میگوید «تو اصل مطلب هستی» یکی نعره میزند «بابا تو دیگه کی هستی!» و خلاصه اینکه تیتر خیلی مهم است، چون اولین قسمتی از مطلب شماست که دیگه میشود و اگر خواننده را جذب نکند و خدایی نکرده پس بزند، کلا دور خوانده شدن مطلبتان را خط قرمز بکشید.
|| تیتر خوب چه تیتریه؟
در مورد تیتر زنی کتابهای زیادی نوشتند، البته ما قرار نیست همهشان را بیاوریم اینجا با هم بخوانیم چون در برنامه من یکی که نیست بروم برای نشریه تایمز تیتر بزنم. ولی یک سری اصول هست که در اکثر کتابها و منابع تکرار شده است.
خلاصهاش این میشود که تیتر باید تا حد امکان کوتاه و فشرده باشد، زیبا باشد، مثلا موزون، دارای قافیه و حرکت باشد و در عین حال با سبک نگارش متناسب. بعد هم تاکید شده که تیتر باید رسا و تاثیر گذار و به دور از ابهام باشد. یعنی خواننده اولا جذب زیبایی واژهها (در تیتر زنی حرفهای علاوه بر جذب به واژه باید یک رابطه ذهنی هم با تیتر بر قرار کند) شود، ثانیا با خواندن تیتر بفهمد که قرار است با چه مطلبی و چه موضوعی رو به رو شود.
یک سری اصول دیگر هم هست که البته به اندازه قبلیها روی آن تاکید نشده و بعضی وقتها قابل چشم پوشی است، مثلا اینکه سوالی نباشد، با حرف اضافه شروع نشود، فعل منفی در آن نباشد و...
خیلی حرف زدم بگذارید یک مثال بزنم.
همشهری جوان تیتر اصلی زده بود «علیرضا خنده» (مطلبی بود درباره علیرضا خمسه)
این تیتر هم کوتاه است، هم آهنگ خوبی دارد، هم با ذهن مخاطب بازی میکند و نا خودآگاه او را یاد علیرضا خمسه میاندازد.
نمونه تیترهای خوب زیاد است، برای اینکه مطلب طولانیتر از این نشود در کامنتها هر کسی چند تیتر خوب میگوید و مینویسد که چرا از این تیترها خوشش آمده است.
* تیتر اجزای مختلفی هم دارد، مثلا تیتر اصلی (که در همه مطالب هست) ، روتیتر ، زیر تیتر و میان تیتر و...
رو تیتر مقدمه و موخرهای است بر تیتر، البته شاید مطلب شما به روتیتر نیاز نداشته باشد (ما در سایت جیم به اشتباه برای همه مطالب روتیتر میگذاریم).
زیر تیتر هم به موازات تیتر میآید و در مواردی میآید که موضوعات مهم و متعددی باید تیتر شود.
میانتیتر هم در بین پاراگرافها و برای ایجاد تنوع استفاده میشود.
البته ویژگیهای بالا برای تمام اجزای تیتر بهتر است رعایت شود.
یک مثال:
روتیتر: به دلیل تلفات در تونل میدان شهدا مشهد؛
تیتر اصلی: شهردار: عملیات را متوقف میکنیم
زیر تیتر: تلفات به بیش از 10 نفر رسید
- ۹۵/۰۸/۱۳